w Chinach była <br>przeciwna włączaniu do praktyki zen inwokacji do Buddy Amidy. Dopiero <br>w okresie Ming (1368-1644) wielu mistrzów zen zalecało swoim uczniom <br>recytowanie tej inwokacji, podkreślając, iż ma ona podobne działanie jak <br>praktyka koanów - pomaga w przekroczeniu dualizmu podmiotu i przedmiotu <br>poznania. W Japonii przedstawiciele szkoły obaku uznali inwokację do <br>Buddy Amidy za ważną praktykę religijną. Przedstawiciel tej szkoły, Tetsugen <br>Doko (1630-1682), był jednym z największych orędowników teorii 'jedności <br>nauk buddyjskich i zen' w Japonii. W szkole rinzai ta forma praktyki przyjęła <br>się tylko w tak zwanej linii genju, do której przedstawicieli zalicza się między <br>innymi Kosena Ingena