czynili wojnę. Im dłużej trwała, tym było ich więcej i więcej. Bezwzględni i okrutni, pozostawali wierni tylko samym sobie i takim jak oni, a także kodeksowi własnych świętych praw. Dla słabych, dla tych, którzy choćby w najmniejszym stopniu naruszali je albo próbowali obchodzić, nie mieli przebaczenia.<br>Przywódcy talibów bali się iść na ustępstwa, czynić wyjątki, żeby nie sprzeniewierzyć się świętym ideałom. Jeśli raz nazwali kobiety siewczyniami grzechu, nie mogli już od tego odstąpić. Jeśli nazwali Massuda zbrodniarzem i zdrajcą, nie mogli się z nim układać.<br>To była straszna armia, o jakiej marzy każdy tyran, każdy rewolucjonista. Mieć takich żołnierzy rzeczywiście znaczy być panem