ukarać pana Hipolita. <br>Hubert parę razy powtórzył szeptem, który przebijał mury: <br>- Dziś o ósmej punktualnie zejdziemy się tam i pokażę ci. Tylko staraj się wymknąć Marylce i naturalnie nic jej nie mów, bo powtórzy panu Hipolitowi. <br>Mówiąc to nie patrzył na uchylone drzwi pokoju, natomiast pilnie nadstawiał uszu, z miną iście szatańską. <br>Gabi została ze swoją pończochą, a Hubert zniknął między krzewami. <br>Bokiem widziała Gabi ze swego okna tę część podwórza, po której spacerowały kury. Nie nazywała tego kurnikiem, bo nazwa ta wydawała jej się zbyt pretensjonalną dla drewnianej budy i czworokąta otoczonego siatką. Mimo to była z niego bardzo dumna