wyjść poza pierwsze zdanie, gdyż wszystko dokoła wrzało od nieustannych <br>zdarzeń &lt;page nr=226&gt;.<br> Oto trzeszczały oklaski po deklamacji "Smutno mi, Boże"; oto z głębokiej ciszy <br>wylęgało się solo skrzypcowe; oto wzbijał się huragan orkiestry pod batutą groźnego <br>Branda, który, od początku roku prowadząc próby ze swymi wychowankami, dwa razy <br>na tydzień wzniecał istny pożar dźwięków w gmachu gimnazjum, obumarłym i pustym <br>w godzinach popołudniowych. Za chwilę znów Szeremeta szarpał Teofila za ramię <br>albo jakiś pajac w kontuszu zlatywał ze schodów i Teofil umykał przed nim w <br>strachu o fryzurę i nieskazitelność stroju.<br> Nigdy jeszcze nie był tak starannie ubrany. Nowa bluza, spodnie tak