Fryderyk nie słyszał czy też nie chciał słyszeć jej wołania. Samochód jeszcze przyśpieszył.<br>Zdumiony stałem obok swego wehikułu. W jednej ręce trzymałem brzytwę, w drugiej miałem ręcznik. Nie zdawałem sobie sprawy, że po zranionym policzku leci krew i ścieka mi na szyję &lt;page nr=139&gt;. Wyglądałem, jakby mi ktoś gardło poderżnął.<br>- Boże drogi - jęknęła na mój widok Hilda.<br>- Bandaże! Bandaże! Dajcie bandaże! - krzyknął doktor i zniknął w namiocie, gdzie znajdowała się apteczka.<br>Tymczasem pan Kuryłło podpływał już do drugiego brzegu. Od skraju lasu dzieliło go najwyżej dwadzieścia metrów. Nagle ogromny ford Fryderyka, wziąwszy rozpęd, stoczył się ze skarpy wprost do wody. Ciężka maszyna z