prawda chodziło się pod rękę, przecież się pamięta! Zocha na przykład szła zawsze filmowo, uwieszona u ramienia, rozmemłana w tej niby miłości od strutej chryzantemy. Albo Stasia, przygoda pułkowa, z Suwałk: ta znów nie szła, lecz stąpała sztywniejąc na pokaz. A z Madzią idzie się lekko i prosto. Nie on ją - to ona go prowadzi podana do przodu, wychylona ku czemuś, potrząsając grzywką niesforną. Że też ten chód wyzwolony i śmiały, jakiś zupełnie upojny chód, ma dziewczyna z "Madery", dobra skądinąd dziewczyna, ale kompletna gęś!<br>Wyszli prosta na Grzywno. Jeziorko błysnęło zza krzaków tak nagle, że przystanęli. Przeciwległy brzeg, odarty z zieleni, &lt;page nr=272&gt; wydeptany