ma dzieciaka... A na próby perswazji, odpowiadała niezmiennie:<br>- Weź se chłopie inną, co to, mało artystków, co to, ona jedna do nadawania, dajże jej spokój...<br>Próbowałam to potem naprawiać. Tłumaczyłam jej, żeby przynajmniej nie odpędzała, tylko dała mi z nimi porozmawiać. O niczym nie chciała słyszeć.<br><br>&lt;tit&gt;TELEFON&lt;/&gt;<br><br>To ja uczyłam ją z niego korzystać. Mówiła do wszystkich dzwoniących po imieniu, opowiadając ludziom całe moje życie, przy okazji.<br>Pół roku błagałam, żeby nie odkładała słuchawki na widełki, kiedy idzie mnie zawołać do telefonu, bo wtedy rozmówcę, nie wiedzącego o co chodzi, rozłącza. Krzyczałam w furii, że słuchawkę odkłada się obok telefonu. Wtedy mówiła:<br>- No