pomocą strat oraz zysków przynoszonych przez działania, które mogłyby być oparte na danej konkluzji, ponieważ niepodobna nawet wyliczyć takich działań, a cóż dopiero - ocenić ich skutki. Powyższy zarzut zostałby jednak odparty, gdyby funkcja użyteczności została zdefiniowana niezależnie od ewentualnych praktycznych zastosowań konkluzji. Hempel proponuje nazwać taką użyteczność- "użytecznością epistemiczną". Można ją wyznaczyć, jeśli przyjmiemy, że wnioskuje się - w pewnych przynajmniej wypadkach - po to, by osiągnąć pewien cel teoretyczny. Użyteczność epistemiczną utożsamiałoby się wówczas ze stopniem osiągnięcia takiego celu, a regułę wnioskowania oceniałoby się w kategoriach tej użyteczności. W dalszym ciągu niniejszego artykułu postaram się nieco uściślić powyższe sformułowania.<br> 2. Wydaje się