się na kanapie. Był szczerze zmartwiony stanem Lucjana; polubił tego małomównego, wiecznie zamyślonego chłopca. Był dobrym kolegą, umiał myśleć. Pomyślał, że jego śmierć byłaby czymś niestosownym ze strony 1osu.<br>Przez umysł Lucjana przechodziły teraz dziwaczne i drobiazgowe wspomnienia przeszłości. Nie wiadomo dlaczego zamajaczył mu przed oczami stary kredens, stojący w jadalnym pokoju za czasów dzieciństwa. Był to wielki, dębow y mebel, brązowego koloru. Na dolnych drzwiczkach znajdowały się płaskorzeźby zwierząt: głowa jelenia, para ogarów, zając w skoku i bażant. Głowa jelenia była wielkości pięści, miała rozgałęzione rogi, z których jeden był złamany.<br>Pewnego razu dzieci - goście z sąsiedztwa - zamknęły Lucjana w