fotelik i ukłonił się nisko.<br>- Moje uszanowanie panu baronowi!<br>Baron Humaniewski, człowiek średniego wzrostu, z twarzą czerwoną, pucołowatą, z zadartym nosem i oczami wiecznie błyszczącymi, usiadł z widocznym zadowoleniem.<br>- Ty, Romciu, tu usługujesz? - zapytał strzelając oczami na wszystkie strony.<br>- Tak jest, panie baronie - ukłonił się jeszcze raz i podał mu jadłospis.<br>Baron długo wybierał. Podobnie jak wczoraj, co chwila odrywał oczy od jadłospisu i badawczo przyglądał się pikolowi - czasem trwało to tak długo, że Romek zażenowany przerzucał ścierkę z jednej ręki do drugiej, przestępował z nogi na nogę lub wreszcie odsuwał i dosuwał foteliki do stołu &lt;page nr=154&gt;.<br>- No, a co byś mi