potem pośmiać trochę ku rozweseleniu, a trochę<br>gorzko. I nawet gdy już zobaczyłem tego konia, który stał przed domem<br>uwięziony w zwykłym wozie - uwięziony, nie zaprzęgnięty - i oganiał się<br>przed upałem karą smugą ogona, jeszcze się broniłem, chociaż sam nie<br>wiedziałem dlaczego.<br> Czułem na sobie przenikliwy wzrok ojca, słyszałem prawie, jak bardzo<br>pragnął, abym się pogodził, jak mnie tym swoim pragnieniem obłaskawiał,<br>zagadywał, prosił, i mimo że zdawałem sobie sprawę z niedorzeczności<br>mojego sprzeciwu, broniłem się jeszcze, może nawet nie tyle przed<br>ojcem, co przed samym zaskoczeniem, bo nie lubiłem być zaskakiwany,<br>nawet wtedy, gdy miało to na celu sprawienie mi większej