wojence ładnie, <br><br>Kiedy ułan...<br><br> Hucząc na najpełniejszym gazie, dopędził łatwo dwa Hurricany, wyminął je, prześcignął. Koło Rochesteru zaczął zbliżać się do Messerschmitta. Był wtedy 500 metrów za nim. Wciąż w locie koszącym, blisko ziemi. Czarny krzyż rósł w oczach. Sierżanta rozparła nagle żołnierska czułość do swej maszyny: cudo maszyna! Rżnie jak sto piorunów!<br><br>Już tylko 300 metrów. Karubin sprawdził ostatni raz szybkim spojrzeniem spust karabinów maszynowych. Był odbezpieczony. Nie naciskając, kciukiem przejechał po nim delikatnie, pieszczotliwie. Lecz jednocześnie ów kciuk był jak szpon drapieżnej bestii... Mógłby już prawie strzelać! Messerschmitt leciał po prostej linii - łatwy cel!... Ale strzelać ani mu się nie śniło