go naprawdę zrozumieć?<br> Wszyscy zamilkli. Jakby to rzeczywiście do Pawła należało ostatnie<br>słowo.<br><br> Tomek wstał, zabrał szklankę i poszedł do pokoju.<br><br> Ewa podniosła wzrok na Pawła. Działał na nią tak kojąco. Ten jego<br>spokój, ten jego spokój. Tak bardzo lubiła się z nim spotykać. Miał<br>naprawdę jakiś dar, nie wiedziała, jak to się dzieje, ale napawał ją<br>zawsze otuchą. Tak na nią dziwnie działał. Popatrzyła mu w oczy.<br> Uśmiechnął się do niej delikatnie.<br><br> Po chwili oboje też wstali i poszli do pokoju.<br> - Ale słuchajcie - odezwała się, ponownie rozsiadając się w fotelu na<br>biegunach. - Co do czytania, to ja jednak mam inną propozycję