dom przypuściły panie, które może nie tyle były ciekawe pamiątek po Kasprowiczu, ile samej autorki Dziennika, a ona przyjmowała wszystkich serdecznie po uprzednim odpowiednim upiększeniu się przed lustrem, dopuszczając do tej magicznej atmosfery Harendy, którą tak doskonale potrafiła stworzyć. W tym niezwykłym domu bywali i inni goście - całkiem zaskakujące postacie, jak np. stary biedny naprawiacz parasoli czy też ubożuchna baba spod Zębu. Słynęła też Harenda wśród góralskich dzieci balami urządzanymi tu co roku specjalnie dla nich.<br>W ostatnich dniach sierpnia 1939 roku pani Kasprowiczowa wysławszy pocztą co cenniejsze pamiątki i jeszcze nie wydane fragmenty dzienników, udała się sama ich śladem do