Najpierw każe sobie pamiętać o dziadku. Nie Pażychu, <br>tamtym brzydkim Karolu. (Punkt przeciwko babce.) Że był <br>nie tylko nieładny, ale i cichy. Gołębie serce - mówiono <br>w Kaleniu, a babka wzruszała ramionami. Że grał jak <br>nikt... Teraz Dominika ma ochotę powtórzyć gest babki, <br>ale skoro robi rachunek sumienia - zgadza się, przyjmuje: <br>jak nikt. Nie słyszała przecież, nie może porównać. <br>Że nigdy się z nikim nie przemówił i na nikogo <br>nie powiedział złego słowa. (Nawet na babkę się <br>nie skarżył? Ho-ho.) Że lubili go wszyscy i - absurdalne - lekceważyli <br>trochę. "Lelum-polelum - mówiła babka. - Własnego <br>cienia nie nadepnie. Boi się".<br>Nie miała racji