ci postawią pomnik.<br>- A kiedy ja wcale nie chcę pomnika! - krzyknęła ze złością Zoja. - Wolę mapę, bo będę wiedziała, dokąd pojechać!<br>- Czego się kłócicie? Cicho bądźcie!<br>- Bo jak to można mówić, że przykład niepotrzebny!<br>Władek aż zdjął czapkę i wsadził ją do kieszeni.<br>- Właśnie, że niepotrzebny. Sama wiem w środku, jaka powinnam być: bez żadnego burmistrza na pomniku!<br>Władek nagle się uspokoił. Powiedział:<br>- Dobrze, dobrze już, jutro wszystko się wyjaśni - i skręcił w swoją drogę.<br>Jerzy i Zoja milczeli dłuższą chwilę. Szli, szeleszcząc nogami w zeschłych, opadłych liściach. Brązowe, lśniące kasztany toczyły się po drodze. Szare niebo nisko się pochyliło nad ziemią