na prawe skrzydło swej armii, tam, gdzie walczyły regularne oddziały oltomarskiej piechoty. Zaświergotały gwizdki sygnałowe, dłonie doboszy zwolniły rytm, a potem takt uderzeń zmienił się. Żołnierze Gniazda zaczęli się wycofywać. Lecz to nie był odwrót - oni tylko porządkowali szyk, grupowali wokół dziesiętników. Na krótki czas na bitewnym polu zrobiło się jakby więcej miejsca. Lecz zaraz gwizdki i werble przekazały żołnierzom nowy rozkaz. Naprzód!<br>Ruszyli w tej samej prawie chwili, gdy w środku pola gwardziści starli się z doborową częścią powstańczej armii.<br>Sam Garłaj Jednooki wiódł swych ludzi do walki. Przed bitwą pomalował zatknięty w lewym oczodole kamień na czerwono, jako zapowiedź