epoce polscy dramatopisarze byli może najbardziej "europejscy", bo od Polski fizycznie oderwani, skazani na bytowanie pośród obcej kultury duchowej. Toteż fascynujące wydaje się oglądanie ich dzieł w kontekście europejskiej myśli teatralnej i teatru. Tym bardziej fascynujące, że - jestem o tym przekonana - polski dramat romantyczny przewyższa osiągnięcia Byrona, Wiktora Hugo czy jakichkolwiek innych obcych poetów; świadczy o tym próba czasu i próba teatru. W żadnym kraju dramat romantyczny nie odnosił tak długo i tak wielkich sukcesów na scenie, jak właśnie w Polsce. Stale się go czyta - a przede wszystkim wystawia na scenie, jego teatralne walory odsłaniają się wciąż od nowa. Są weń