jako zwykli zjadacze chleba są skromniejsi, ich autorefleksja jest bardziej zdyscyplinowana, poddana zasadom taktu. Te motywy ujawniają programy. Oczywiście, przede wszystkim najlepsze programy.<br> Jest to pragnienie publicznego wypowiedzenia siebie i swoich myśli ze szczerością i prostotą, jaką umożliwia właśnie kabaret. Chęć oddziałania choćby na bliskie środowisko, poruszenia nim, ukazania mu jakieś sprawy w nowym świetle. Zrobienia czegoś zależnego tylko od nas, gdy dzieje się tak wiele spraw, które nie zależą od nikogo. Także, chęć "zarażenia" swoją pasją innych: zespołu, przyjaciół, kolegów, publiczności.&lt;/&gt;<br><br> &lt;div1&gt;Programy amatorskiej czołówki mają wszystko, co powinien mieć dobry kabaret: muzykę, humor, tempo, wdzięk. Unikają tylko starannie sentymentalizmu. O