zapiskach zazwyczaj mocno krytycznie, z francuską ironią, a bardzo często też z pewną wyższością opisuje tysiące postaci, które napotkał w swym długim życiu. Otóż ten znacznie starszy i bardziej wówczas znany od Karola Wojtyły soborowy ekspert zapisał w swoim dzienniku w trakcie prac nad jednym z najbardziej "rewolucyjnych" dokumentów soborowych, jakim była Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym: &lt;q&gt;&#132;Wojtyła robi ogromne wrażenie, jego osobowość dominuje, jest w nim jakiś fluid, jakaś moc przyciągająca, jakaś siła prorocka pełna pokoju, a jednak nie do odparcia"&lt;/&gt;. <br>Po zakończeniu Soboru kardynał Wojtyła pisze jedną ze swoich najważniejszych książek: U podstaw odnowy. Studium o realizacji