drugiej wojnie światowej zwolennicy założeń malarstwa postimpresjonistycznego. Dawni kapiści i liczni ich wyznawcy wpajali studentom zasady kolorystycznej budowy obrazu jako jedynie słusznej podstawy sztuki malarskiej. Przekonania te propagowano tak skutecznie, że w pewnym momencie zaczęły one funkcjonować jako oczywiste i niekwestionowane pewniki niezależne od osobistych zainteresowań, sympatii lub aktualnych wpływów jakim podlegali poszczególni artyści. Zasady koloryzmu uznano za ogólne i niepodważalne zasady malarstwa; dopiero w ich ramach można było ujawniać swą indywidualność lub prowadzić poszukiwania. Tym wpływem m. in. można wytłumaczyć specyfikę wielu naszych awangardowych poszukiwań. Polski informel wyróżniał się przecież zawsze na tle sztuki nieprzedstawiającej tworzonej w innych krajach swoistą