Wielka Encyklopedia Powszechna włączyła wymienione wyżej metody do hasła "Prakseologia", dodając do nich jeszcze teorię gier.<br> Niezależnie od Langego, ale z powołaniem się na prace Kotarbińskiego, podobne stanowisko zajął Arnold Kaufmann, francuski autor raczej popularnej książki zatytułowanej: The Science of Decision-making, z podtytułem An Introduction to Praxiology. Traktował on jako należące do prakseologii nie tylko metody wymienione powyżej, ale także metody sieciowe, takie jak np. PERT, nazywając je prakseogramami. Proponował on utworzenie laboratoriów prakseologicznych, jak je nazywał, mających służyć rozwijaniu uzdolnień do podejmowania decyzji. Dodajmy, że Kaufmann sformułował tezę o naturalnej skłonności żywych organizmów do zachowań sprawnościowych (w pewnym sensie), postulując