odwzajemnioną miłość do Polski (coś podobnego do tradycyjnej miłości Polaków do Ameryki) w bardziej zrównoważone, w miarę przyjazne uczucie. Rosjanie nie widzą więcej jakichkolwiek znaczących polskich osiągnięć w dziedzinie kultury. Polski niepokój o samodzielność polityczną wywołuje u nich ironiczny grymas: "<q>A do czego bylibyście nam potrzebni?</>". Oprócz tego, Europa Wschodnia jako taka wywołuje wśród nowobogackich "<q>nowych Russkich</>" alergię, takie uczulenie na towary drugiego gatunku. Stopniowo układa się bynajmniej nie romantyczny wizerunek Polaka - "<q>Polaczka</>" (z obraźliwie zdrobniałym, lekko pogardliwym sufiksem), którego zajmują głównie "drobiazgi", ale który jak dawniej uważa się za kluczową figurę, pyszni się, zgrywa ważniaka i robi wokół siebie dużo szumu