pełni uprawniona, sensu stricto metoda postępowania sądowego.<br>Foucault podkreślał też, że sama tortura była jedną z najcięższych kar, i w związku z tym postawił pytanie: Jak można charakter kary nadawać czemuś, co powinno być częścią postępowania dowodowego? Analizując mentalność ludzi dawnych wieków doszedł do wniosku, iż sądzili oni, że &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"podejrzany jako taki zawsze zasługiwał na jakąś karę - nie można było niewinnie być przedmiotem podejrzenia. Podejrzenie wymagało zarazem po stronie sędziego elementu dowodowego, po stronie podejrzanego pewnych oznak winy, a po stronie kary jakiejś określonej formy ukarania"&lt;/&gt;&lt;/&gt;.<br>Dopiero myśliciele epoki oświecenia, a zwłaszcza włoski prawnik Cesare Beccaria, w głośnym dziele Dei delitti e