się o szóstej nad ranem i otępiałym spojrzeniem błądziłem po szarej, spowitej w nocnych ciemnościach okolicy. Wciąż nie mogłem przestać myśleć o tym co mnie tam spotka w świecie ogrodzonym dookoła kolczastym drutem. Mimo pewnych obaw nie brakowało mi odwagi. Byłem przekonany, że i w tych nowych warunkach, nowym środowisku jakoś sobie poradzę. No tak, kiedy wcześniej chodziło się do piętnastu szkół to można było uznać to za swego rodzaju pewnik. <br><br>Pamiętam, że kiedy wysiadłem z pociągu największe wrażenie na Dworcu Centralnym zrobiły na mnie ruchome schody. Nigdy takich wcześniej nie widziałem, jedynie na filmach. Natomiast zobaczywszy Pałac Kultury całkowicie się