kuchni. &lt;page nr=281&gt; Uciszył się i nawet zdrzemnął gdzieś w kącie. Dziwaczne to było stworzenie.<br>Teodozja stanęła przy oknie. Dachy domów błyszczały w słońcu, wąska uliczka tętniła życiem i gwarem wielu: głosów. "Ładny dzień - pomyślała dziewczyna. - Może doktór się omylił, zdarza się przecież różnie. Może to być, jakże to nazywają? - przesilenie czy jakoś. Jeden dzień tylko taki ciężki, jutro może być zupełnie inaczej. Ile to razy w szpitalu tak było. Ta żona inżyniera. Wszyscy myśleliśmy, że już nie przeżyje nocy, a tu masz, na drugi dzień zachciało jej się jeść, a trochę później wypisała się ze szpitala, zupełnie zdrowa". Teodozja oparła się o