zwykle zakłada się, że studnia jest szersza o "pół wiązania" po obu stronach łańcucha węglowego), otrzymujemy minimalną energię potrzebną do wzbudzenia cząsteczki &lt;gap&gt; Energia ta jest zatem odwrotnie proporcjonalna do N, to jest do długości łańcucha węglowego, co zgadza się z wynikami eksperymentów - model swobodnych elektronów, mimo ogromnych uproszczeń, tłumaczy więc jakościowo tę obserwację doświadczalną. <br><br><br><br>&lt;tit&gt;4. Ruch jąder w cząsteczce - oscylacje i rotacje&lt;/&gt;<br><br>W poprzednim rozdziale zajmowaliśmy się stanami elektronowymi cząsteczki, zaniedbując powolne ruchy jąder. To elektrony bowiem wnoszą największy wkład do energii cząsteczki i to ich rozkład przestrzenny decyduje o wiązaniu układu w całość. Udział energii ruchu jąder jest zwykle mniejszy