w praktyce koanów jest orędownikiem 'zen hierarchicznego', czy nie, <br>należałoby dokładnie przeanalizować jego poglądy. W niniejszym opracowaniu <br>poprzestaniemy jedynie na zasygnalizowaniu problemu. <br>Krytyka 'praktyki stopniowej' nie oznacza, że żadna praktyka przed <br>'oświeceniem' nie ma sensu - możliwa jest bowiem 'praktyka nagła' <br>prowadząca do zmiany perspektywy postrzegania rzeczywistości, a nie do <br>zmian jakościowych 'jaźni jednostkowej'. Ta zmiana nie ma stopni pośrednich, <br>ponieważ polega na przejściu od epistemologicznego dualizmu podmiotu <br>i przedmiotu do perspektywy 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' podmiotu <br>i przedmiotu. Koan umożliwia utrzymanie jaźni w ciągłej aktywności, <br>chroniąc ją przed sztucznym wyciszeniem. <br>Jak wynika z przeprowadzonej analizy rożnych form praktyki zen nie <br>prowadzących do