skutecznie jak on nie dowodził tezy, że racjonalny krytycyzm nie wyczerpuje się w metodzie empirycznej. Owszem, metoda empiryczna może służyć jako wzorzec racjonalności, ale granice empirii - wbrew neopozytywistom wiedeńskim - nie są granicami racjonalności.<br>Obszar racjonalności wykracza poza obszar kontrolowany bezpośrednim doświadczeniem.<br>Jak już przedtem mocno to podkreśliłem, największym chyba "skokiem jakościowym" w ewolucji, jakiej pojęcie racjonalności uległo od czasów Kartezjusza, było niewątpliwie przejście od poszukiwania wiedzy subiektywnie pewnej do tworzenia wiedzy intersubiektywnie sensownej. Za teoretyka tej ostatniej należy uznać Karla Poppera. Według niego istota intersubiektywności polega na tym, że ludzkość wytworzyła pewien świat idei, naukowych teorii, procedur postępowań badawczych, języka itp