To był rok osiemdziesiąty pierwszy. I żadna tam imaginacja, tylko realna, prawdziwa, odnotowana na zdjęciach trzaskanych przez nadwornego fotografa rozmowa z Janem Pawłem II. <br>Rzym, pierwszy stycznia. Kończy się właśnie Europejskie Spotkanie Młodych robione przez wspólnotę z Taizé, a mnie razem z jeszcze paroma Polakami udaje się przykleić do przedstawienia jasełek przygotowanego przez młodzież z Klubu Inteligencji Katolickiej. Wbiegamy w ostatniej chwili na papieskie sale audiencyjne, spóźnieni gnamy przez długie korytarze pełne przeciągów, co chwila zatrzymują nas jacyś szwajcarzy, na szczęście jest z nami rumiany ksiądz, który tłumaczy, o co chodzi, i możemy kontynuować szaleńczą gonitwę. <br>Głowa pełna wrażeń, bo nagle