Typ tekstu: Książka
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
nawet. W końcu jednak odsłania się sam sobie. I godzi na konsekwencje, które to samoodsłonięcie przyniosło.
Najpierw - w pierwszym akcie - rozpoznaje przedmiot swego pożądania.
Prowadzi go ono - z wojennego kościoła, gdzie się niby to przebudził - do rodzinnego domu. Trafia tam, jak przystało, na rodziców, ale pokracznych, spotworniałych. Dlaczego? Ależ powiedzmy jasno: nie rodziców chce zobaczyć, nie rodziców kocha! Jarzębski dobrze spostrzegł, że twórczość Gombrowicza jest buntem przeciw naturalnym więziom: prawie wszystkie jego utwory "opowiadają o destrukcji rodziny, jej celowym demontażu, który jest naczelnym celem działań głównego bohatera". Zarazem zaś to pisarstwo obraca się całe "wokół tematu podstawowego, jakim jest erotyzm".
W
nawet. W końcu jednak odsłania się sam sobie. I godzi na konsekwencje, które to samoodsłonięcie przyniosło.<br> Najpierw - w pierwszym akcie - rozpoznaje przedmiot swego pożądania.<br>Prowadzi go ono - z wojennego kościoła, gdzie się niby to przebudził - do rodzinnego domu. Trafia tam, jak przystało, na rodziców, ale pokracznych, spotworniałych. Dlaczego? Ależ powiedzmy jasno: nie rodziców chce zobaczyć, nie rodziców kocha! Jarzębski dobrze spostrzegł, że twórczość Gombrowicza jest buntem przeciw naturalnym więziom: prawie wszystkie jego utwory "opowiadają o destrukcji rodziny, jej celowym demontażu, który jest naczelnym celem działań głównego bohatera". Zarazem zaś to pisarstwo obraca się całe "wokół tematu podstawowego, jakim jest erotyzm".<br>W
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego