pamiątki. Nie istniało nic poza towarzyszącym mi każdego dnia bólem, który w dużej mierze sama sobie sprawiałam niekończącym się rozpamiętywaniem.<br>"Depresja odbiera energię życia i zastępuje ją energią śmierci. To strasznie nielogiczna choroba, gdyż jednocześnie chce się umrzeć, by więcej nie cierpieć i chce się żyć tak jak dawniej, w jasności i radości" - pisze Artur Marino w książce "Widziałem ciemne słońce" (Jacek Santorski &amp; Co, Warszawa 1995). Ból paraliżuje, a lęk przed samotnością przeraża. Łzy i uczucie głębokiego smutku pojawiają się w najmniej oczekiwanych chwilach - podczas czytania książki, oglądania filmu, robienia zakupów, rozmowy z sąsiadką. Każdy moment, który wywołuje wspomnienia osoby zmarłej