krzyżem, wpadają w drętwotę;<br>Czy jeszcze skrzydłom przyjazne powietrze,<br>Czy raczej dzioby wbić w ziemię jak miecze?<br><br>Nasz ptak tu spocznie. I kiedy przeminie<br>Czas nasz oddzielny - jak dwie złomu skrzynie,<br>Pośród przeszłości złocistych pamiątek<br>Niech leży ptaka zbutwiałego szczątek,<br>Aż w miękkim wapniu swój szkielet roztopi<br>W epok umarłych jaszczurczy hieroglif.<br><br>Takie są dzieje. I taka jest księga<br>Wzgórz wirujących w sennych czasokręgach,<br>Wąwozów zmiennych, które noc rozwiera,<br>A dzień znów grąży w kopalnianych erach.<br>Takie są dzieje na nasze nadzieje,<br>Nim kropla spadnie, zanim wiatr przewieje...<br><br>zima 1964&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Nie było lata<br>(1969)&lt;/&gt;<br><br><br><br><br>* * *<br>Nie było lata. Jesień szła od wiosny