i czekał, aż na białym ganeczku pojawi się dziedzic w towarzystwie małżonki. W pierwszym przypadku wyglądały skromniej, lecz za to śmielej tryskała z nich owa żywiołowa radość. W drugim - a jest to przypadek częstszy - upływały z ceremonialną statecznością, w którą prawdziwie plebejskie akcenty nie zawsze mogły się wedrzeć i najczęściej jawiły się w swoich zastępczych, starannie lukrowanych wersjach - opisywał w "Kalendarzu Polskim" dawne zwyczaje związane ze żniwami Józef Szczypka.<br><br>&lt;tit&gt;&lt;dialect&gt;Hołdomas&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>Również na Orawie, pod Babią Górą odprawiano dożynki, zwane tutaj &lt;dialect&gt;hołdomasem&lt;/&gt;, a u Babiogórców - &lt;dialect&gt;hołdonosem&lt;/&gt;. Dawniej nie były one tak okazałe jak teraz. - Drzewiej dożynki były organizowane przez sołtystwa, bądź dworek