niż ludzie z ich bezpośredniego otoczenia. Nie znajduje także potwierdzenia domysł, jakoby rekrutowali się w większości spośród ludzi pokrzywdzonych przez los, wyalienowanych, egzystujących na marginesie życia - ludzi, których poglądy stanowić by miały - jak to ujął Linse - "resentyment pariasów wobec społeczeństwa". Koncepcja ta, wiążąca anarchizm bezpośrednio z indywidualnym niedostosowaniem jednostki, jest jawnie błędna nie tylko w odniesieniu do czołowych działaczy ruchu, z których wielu wywodziło się ze środowisk uprzywilejowanych i zamożnych, lecz także z punktu widzenia szeregowych aktywistów. Biogramy anarchistów umieszczone w słownikach działaczy ruchu robotniczego poszczególnych krajów nie dają w każdym razie podstaw do wysuwania tego rodzaju sugestii. Ludzie takiego pokroju