Hancock wydał płytę "Future Shock", do której nagrania zaprosił basistę Billa Laswella, związanego wcześniej z awangardową sceną jazzową Detroit. Płyta została przyjęta przez krytykę z mieszanymi uczuciami. Mocny elektroniczny podkład perkusyjny tudzież zastosowanie samplingu, czyli zarejestrowanych na taśmie fragmentów muzycznych, kojarzyło się recenzentom bardziej z jakąś dziwną dyskoteką niż klubem jazzowym. Dziś takie techniki jak sampling czy &lt;foreign&gt;looping&lt;/&gt; ("zapętlanie" nagranego uprzednio motywu muzycznego, który regularnie powraca w toku wykonywania utworu) to niemal banał - robią to przecież hiphopowcy oraz reprezentanci tak zwanej muzyki klubowej - ale 20 lat temu wydawały się niebywałą ekstrawagancją.<br><br>Dla Laswella, który przecierał wtedy swoje artystyczne szlaki w Nowym