piersi, wpatrzona zmęczonymi oczyma w Szrettera, jakby z jego zdrowej, młodzieńczej i ujmującej twarzy zaczerpnąć chciała pokrzepienia.<br>- Myśli pan? Dałby Bóg. Bo gdybym go miała stracić... - Niech pani nie myśli o tym.<br>Łzy ją dławiły, skinęła tylko głową. - Pójdziemy? - bąknął Felek.<br>Szretter sięgnął do kieszeni i wyjąwszy dwie pięćsetki podał je pani Boguckiej.<br>- Proszę - powiedział serdecznie - niech pani to weźmie od nas. Na lekarstwa, doktora.<br>Spojrzała z przestrachem. - Co to jest?<br>- Pieniądze. Niech pani weźmie. My z Marcinem mamy swoje różne rozrachunki.<br>Zawahała się:<br>- Nie wiem doprawdy, czy mogę...<br>- Ależ tak! Tylko Marcinowi niech pani na razie nic nie mówi. Potem