stół.<br> Nie rozumiem, dlaczego schodząc na śniadanie zostałem zatrzymany.<br> Niedaleko, w ciasnej celi, gdzie znikła siostra oddziałowa, mieści się podręczna <br>kuchenka.<br> Idzie się do niej w górę, po kilku stopniach.<br> Zza uchylonych drzwi widzę, że kręcą się tam dwie, trzy kobiety w<br>bieli, wśród nich siwa Mateczka.<br> Tymczasem moi towarzysze jeden po drugim spieszą do jadalni, znikając za wąską <br>furtą wyciętą w murze.<br> Przedostaje się stamtąd woń mleka i zbożowej kawy.<br> Markiz ujrzawszy mnie zachęca, abym szedł na śniadanie.<br> Daję mu znak, że muszę tu siedzieć, choć, dalibóg, nie wiem po<br>co?<br> Wkrótce ustaje klaskanie kapci po schodach, chyba już wszyscy<br>prócz mnie