posuwiście, pachnący oficjalny delegat polski.<br>Ale wcześniej jeszcze świat był dla mnie mównicą w sali posiedzeń plenarnych Związku Literatów. Stoję blisko tej mównicy, bo siedzieć już nie ma gdzie, mam trzydzieści cztery lata, jest Październik 1956, polski Październik, przewrót polityczny, przewrót antystalinowski trzy lata po śmierci Stalina. Wychodzą na mównicę jeden za drugim najzagorzalsi chwalcy Stalina, najbardziej przez stalinizm uprzywilejowani polscy pisarze i poeci, nauczyciele narodu, czerwone twarze, zaślinione wargi, mętny wzrok, wychodzą inni, nie znani dotychczas, aby mieć wreszcie te swoje pięć minut, aby zagrzmieć, bo wolno i jest okazja bezpiecznie i małym kosztem zabłysnąć, jeden za drugim, jeden za drugim, defilada