porwać chyba pierwszą część odzieży, jaka mu się nawinęła. Stojąc z rękami w kieszeniach, z nastroszonymi na skroniach siwymi włosami, powiódł oczami po obecnych.<br>- Kolego Rohan - powiedział niespodziewanie miękkim głosem - proszę do mnie.<br>Rohan zbliżył się i wyprostował odruchowo, a wtedy &lt;orig&gt;astrogator&lt;/&gt; odwrócił się i ruszył ku drzwiom. Szli tak, jeden za drugim, korytarzem, a przez szyby wentylacyjne słychać było w szumie tłoczonego powietrza głuchy i jak gdyby gniewny pomruk masy ludzkiej, wypełniającej niższe kondygnacje.<br> &lt;page nr=159&gt; &lt;tit&gt;ROZMOWA&lt;/&gt;<br>Rohan wszedł do kajuty &lt;orig&gt;astrogatora&lt;/&gt;, nie zaskoczony jego wezwaniem. Bywał w niej co prawda rzadko, ale po swym samotnym powrocie do Bazy w kraterze został wezwany na