nadepnęłam bosą stopą na szkło. Stopa spuchła mi, nie dawała spać. Usłyszałam w nocy daleki huk, jakby burza szła. Wstawaj, Zosiu, Rosjanie idą! - zawołała gospodyni. Phi, phi, będzie źle, powiedział gospodarz. Wstałam obojętnie, żeby zachować pozór. Pójdę trawy urwać do podoju, powiedziałam i kulejąc wyszłam na drogę, gdzie fury gnały jedna za drugą. Zabrałam się, serce mi mocno biło.<br><br>Doczekałam, doczekałam! Śmierci się nie dałam! Będę tańczyła, śpiewała! Będę z radości skakała! Wrócę do mego domu, przytulę się do ojca, do matki. Uściskam siostrę i starszego brata. Iziaszka wezmę w ramiona. Kochani, tak bardzo tęskniłam. Tak bardzo was chciałam zobaczyć. Tak bardzo było