są <orig>triumfalistycznym</> powrotem do starej tezy o "niezmiennej istocie" totalitaryzmu i całkowitej niereformowalności systemu radzieckiego. Dlatego stanowią one dobry punkt wyjścia do uzasadnienia zgoła innej oceny pieriestrojki. Sierpniowy zamach stanu byłby argumentem na rzecz tez Malii, gdyby się udał i gdyby doprowadził do przywrócenia totalitarnej integralności radzieckiego systemu. W rzeczywistości jednak było to przedsięwzięcie nieudane, zdumiewająco niezdarne, nieśmiałe, połowiczne w wyborze celów i środków. Celowe unikanie przez zamachowców wszelkich drastycznych środków, ich ideologiczna powściągliwość i usilne starania, aby zachować wszelkie pozory legalizmu, nie są dowodem niezmienności radzieckiego systemu i radzieckiej elity politycznej. Wręcz przeciwnie! Trafniejszą ocenę sformułował w swych pamiętnikach sam