na twarzy, krzyczał, trzaskał drzwiami. Wybuchy jego gniewu &lt;page nr=52&gt; przerażały Aurelię najbardziej. Owszem, za dawnych czasów bywało lepiej, ale ona nigdy, nigdy nie odważyłaby się go objąć czy pocałować.<br>Z mamusią też nie było łatwo. Ona również szybko wpadała w gniew i chociaż nigdy nie krzyczała (no, może z wyjątkiem tej jednej, jedynej awantury o Pieska) - jej gniewu także Aurelia bała się okropnie. Ale przynajmniej mamusię odważyła się kiedyś objąć i uściskać. Tak, pierwsza to zrobiła. I odtąd było już im lepiej ze sobą.<br>Nie, nie. Nie wolno o tym myśleć. Nie trzeba sobie przypominać. Gdyby chociaż mogła się porządnie wypłakać! - ale nie