życiorys, nie wiedząc nawet, że przeżywa ten sam czas po raz drugi... Rozumie pan? Takie "cofnięcie się" miałoby ten mniej więcej sens, co powtórzenie pewnego odcinka filmu, który ma i tak swój początek, koniec i określony scenariusz. Cofając lub posuwając naprzód taśmę nie ujrzymy nic więcej niż gdybyśmy oglądali film jednym ciągiem od początku do końca. Każde inne postawienie sprawy prowadzi do nieuchronnych paradoksów i sprzeczności, że wymienię tylko możliwość wpłynięcia na własną przeszłość... Przyjmując wszystkie fizykalne ograniczenia dochodzi się do wniosku, że jedynym sposobem "cofnięcia się" w czasie jest taka metoda, która wyklucza czynny byt osoby w czasie, w którym ona