łańcuszek łączący (i zamykający jednocześnie rękojeść) głowicę z przednim ramieniem jelca. Szable tej grupy miały szerokie głownie o małej krzywiźnie i pióro wyodrębnione konstrukcyjnie wyraźnym młotkiem. Ich pochwy były podobne do szabel typu tureckiego. Szable tureckie, mieszczące się w tej grupie, miały rękojeści z okładzinami z czarnego bydlęcego rogu i jelce o ramionach wygiętych w dół, o zakończeniach w kształcie liści. Głownie, szerokie i o małej krzywiźnie, były często pochodzenia zachodnioeuropejskiego. Pochwy miały mosiężne okucia - głęboką szyjkę, trzewik (często wycinany ażurowo), a także dwie wąskie ryfki z ruchomymi koluszkami.<br>Na polskim rynku dostępne były oryginalne tureckie karabele, które montowano całkowicie z