na szosach. Akcje te paraliżowały dowóz wojska i zaopatrzenie frontu oraz uniemożliwiały Niemcom ewakuację i wywóz zagrabionego mienia polskiego. Kilkuosobowe patrole partyzanckie rozbrajały żołnierzy niemieckich i &lt;orig&gt;własowców&lt;/orig&gt;.<br>W końcowym okresie swego działania oddział liczył 160 osób. Skład jego się zmieniał w związku z dopływem wielu partyzantów radzieckich, uciekinierów z obozów jenieckich i koncentracyjnych - z oddziału polskiego stał się polsko-radzieckim oddziałem partyzanckim AL. Pierwsza większa grupa partyzantów radzieckich dołączyła do oddziału w połowie września po bitwie pod Ewiną. Grupą dowodził oficer radziecki Mikołaj Kuźmin. Było w niej kilku oficerów i podoficerów, których wiedza i umiejętności wojskowe bardzo się przydały oddziałowi. Od