czyści na to, niechaj każde z nas załatwia to na uboczu. Tak, mój jedyny.<br>- Jak to!!!<br>- O, widzisz! Znowuż poddajesz się bezrozumnej złości. Uspokój się, wyglądasz jak furiat. Nie krzycz przynajmniej. Miałam cię za subtelniejszego.<br>Przez długą chwilę złość i rozpacz nie pozwoliły słowa wymówić Lucjanowi. Potem jednak wybuchnął:<br>- Pani jest... tak, świnia pani jest! Czy zdajesz sobie sprawę ze swej podłości? &lt;page nr=137&gt; Masz takiego specjalnego... więc ja mam... och, co za ohyda! Przecież to jest potworne... nie jesteś chyba przy zdrowych zmysłach. W takiej chwili, teraz... to jest cynizm, wstrętny, bezduszny. Och, żebym cię już nigdy nie spotkał w swym życiu. Jesteś