jednak należy odmurować otwór, żeby nie miał się czego czepiać. <br>I Hubert, odwinąwszy rękawy swej niepokalanej koszuli, bez wahania klęknął na ziemi i jął wydobywać mokre cegły z nie zaschniętego jeszcze muru. <br>Patrzyła na jego robotę z cichym smutkiem osoby, która swe dzieło zmarnowane. Stała nieruchomo i nawet nie wiedziała jeszcze, co z tej destrukcyjnej pracy wyniknie. To tylko czuła w owej chwili, że do tego chłopca o czarnych, lśniących włosach można mieć bezwzględne zaufanie.<br>Wybrawszy z muru wszystko, co nosiło ślady świeżej roboty, Hubert wstał i rozkazał: <br>- A teraz daj mi jakąś deseczkę. <br>Dziewczynka namyślała się chwilkę. <br>- Czy to mogą być