miłosierdziem i wyrozumiałością, obroną słabych, ustawiczną uwagą. Rozważania o roli kapłaństwa w sakramentalnej strukturze Kościoła nie mogą być pozbawione tego rodzaju wątków egzystencjalnych, tak przecież istotnych w konkretnych warunkach istnienia Kościoła.<br>Powyższe stwierdzenia dokumentu nie oznaczają bynajmniej, iż obydwa Kościoły doszły już do pełnej jedności i sakramentalnej wspólnoty. Nadal pozostają jeszcze poważne problemy do rozwiązania, a wśród nich zagadnienie różnych form sprawowania władzy w Kościele, zwłaszcza zaś prymatu biskupa rzymskiego. Osiągnięte dotychczas w dialogu uzgodnienia doktrynalne stanowić będą, także na przyszłość, ważny punkt odniesienia. Ukazały one podstawy sakramentalnego rozumienia Kościoła, w którym jedność nie wyklucza pewnej różnorodności. Uprzywilejowaną perspektywę dla dalszego