to bynajmniej nie dlatego, iżby filmy Viscontiego były z zasady jedynie wariacjami na literackie tematy i w żadnym stopniu nie dochowywały wierności oryginałowi. Przeciwnie, mimo wszelkich zmian (nie tylko koniecznej redukcji, ale i wzbogaceń literackiego materiału) Lampart czy Śmierć w Wenecji są już klasycznymi przykładami genialnej transpozycji ducha literatury na język w najwyższym stopniu skoncentrowany na obrazie.<br>Rzecz polega na czymś innym: otóż stosowane wcześniej określenia "oryginał" czy "literacki materiał" wydać się muszą najzupełniej niestosowne nie dlatego, iżby filmy Viscontiego zdradzały literaturę, ale dlatego, iż one same uzyskują zbyt wybitną tożsamość. Z naszego punktu widzenia o wiele ważniejszy jest zupełnie wyjątkowy